O szkole
Historia szkoły
Szkoła Podstawowa nr 51 w Szczecinie rozpoczęła swoją działalność 1 września 1983 r. Pierwszym dyrektorem szkoły był p. Roman Gapiński. Uczęszczało wtedy do szkoły 2500 uczniów, pracowało w niej 140 nauczycieli i 35 pracowników administracji i obsługi. Była to wtedy największa szkoła podstawowa w województwie. Kolejno oddawano poszczególne obiekty: stołówkę, aulę, 2 sale gimnastyczne, salę do ćwiczeń korekcyjnych, boisko, a w 1988 r. basen z 6 torami pływackimi, w którym mogło pływać 60 uczniów. W tym czasie powstały pierwsze oddziały sportowe.
25 maja 1988 r. szkoła otrzymała imię pierwszego Kuratora Oświaty na Pomorzu Zachodnim –
prof. Stanisława Helsztyńskiego oraz ufundowano szkole sztandar.„Siłę każdej jednostki są jej kapitanowie”, w kolejnych latach szkołą kierowali:
- Roman Gapiński (1983 – 1990).
- Grażyna Stasiak (1990 – 1994).
- Mieczysław Jamiołkowski (1994 – 1995).
- Tomasz Nowakowski (1995 – 1997).
- Irena Lewandowska (1997 – 2012).
- Anna Tarczykowska (2012 – 2017).
- Dariusz Szklarski (2017 – obecnie).
W blisko 40 – letnim okresie swojej działalności uczniowie i nauczyciele szkoły zdobyli wiele nagród i wyróżnień na niwie dydaktycznej, kulturalnej, sportowej i turystycznej.
Wielu absolwentów szkoły jest zawodnikami I – ligowych zespołów w różnych dyscyplinach sportu.
Szkoła dziś…..
Dzisiaj szkoła ma zupełnie nowe oblicze. Jest nowoczesna, piękna, na miarę XXI wieku. Nowo powstałe Laboratoria Przyszłości czyli szkolne pracownie: chemii, biologii, plastyki, muzyki, techniki, informatyki nie tylko zachwycają wyglądem i wyposażeniem, ale przede wszystkim wynoszą nauczanie na wyższy poziom, można śmiało rzec galaktyczny. Sprawiają, że nasi uczniowie każdego dnia mogą przeżywać, eksperymentować
i eksplorować cały świat.Gabinety przedmiotowe wyposażone w multimedialne dotykowe monitory, nowoczesne komputery, drukarki 3D, sale sensoryczne, szkolna Kindloteka, bogaty księgozbiór biblioteki i czytelni to nie tylko nowa jakość edukacji, to przede wszystkim zadbanie o wszechstronny rozwój naszych uczniów i doskonała odpowiedź na ich potrzeby.
Niedawno otwarta pływalnia: basen sportowy o wymiarach 25 m x 15 m, głębokości od 1,2 m do 1,8 m (6 torów), basen rekreacyjny o powierzchni 162 m 2 ,głębokości od 0,9 m do 1,2 m, zjeżdżalnia, z dobrze wyposażonym zapleczem przystosowana dla osób z niepełnosprawnością; wyremontowana sala gimnastyczna z szatniami o wysokim standardzie, siłownia i plac zabaw przy obiektach sportowych sprawiają, że nasi uczniowie nie tylko mogą zadbać o swoją kondycję i zdrowie, ale i rozwijać sportowe pasje.
Nieodzownym elementem nowoczesnej szkoły jest uwiecznianie sukcesów naszych uczniów i nauczycieli, ważnych dla naszej szkolnej społeczności dni i uroczystości w czym wspiera nas szkolne studio filmowe wyposażone w nowoczesny sprzęt do nagrywania, montowania i obróbki zdjęć i filmów.
Wspaniały klimat placówki tworzą również wyremontowane korytarze, sale lekcyjne wyposażone w nowoczesne meble i pomoce dydaktyczne.
Wkrótce nasza szkoła zyska nową dużą aulę, której projekt czeka na realizację.
Nasza szkoła dziś to szkoła, która tworzy dobrą atmosferę, klimat sprzyjający nauce, rozwojowi oraz tworzeniu relacji. Troszczą się o to doskonale i wszechstronnie wykształceni nauczyciele, opiekuńczy i troskliwi wychowawcy, ludzie z pasją uczenia się i nauczania. Wspierają ich w tym panie pedagog i pani psycholog troszcząc się o zdrowie psychiczne uczniów oraz pani pielęgniarka zapewniając dzieciom medyczną opiekę. Nasza szkoła dziś jest z pewnością szkołą jutra.
Patron
28 maja 1988 r. Szkoła Podstawowa nr 51 w Szczecinie otrzymała imię prof. Stanisława Helsztyńskiego
Wyciąg z protokołu Rady Pedagogicznej z dnia 6 kwietnia 1987 r.:
„W wyniku burzliwej dyskusji stwierdza się, że postać prof. Stanisława Helsztyńskiego spełnia oczekiwania młodzieży, grona pedagogicznego i środowiska szkoły. ceniony u niego jest nie tylko dorobek naukowy czy pionierskie lata spędzone w Szczecinie, lecz także postać dobrego Polaka – patrioty, skromnego, a zarazem wartościowego moralnie człowieka.
Rada Pedagogiczna w dniu 06.04.1987 r. podjęła uchwałę:
Doceniając ogromne zasługi Stanisława Helsztyńskiego jako Pioniera oświaty i kultury szczecińskiej, który od podstaw zapoczątkował proces tworzenia polskiej szkoły na Pomorzu Zachodnim oraz ogromny wkład w dorobek literatury i nauki polskiej – Rada Pedagogiczna, Samorząd Szkolny i Przedstawiciele Komitetu Rodzicielskiego zdecydowaną większością głosów dokonała wyboru prof. Stanisława Helsztyńskiego na patrona szkoły”
Data i miejsce urodzenia 13 kwietnia 1891 – Kosowo Data i miejsce śmierci 14 kwietnia 1986 – Warszawa Miejsce spoczynku Cmentarz Wojskowy na Powązkach Zawód historyk literatury, anglista, poeta, powieściopisarz 
Stanisław Helsztyński (właśc. Stanisław Skorupka)
(ur. 13 kwietnia 1891 w Kosowie nad Obrą, zm. 14 kwietnia 1986
w Warszawie) – polski historyk literatury, badacz m.in. twórczości Williama Szekspira, anglista, powieściopisarz i poeta.Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Tomasza Skorupki i Zuzanny
z Klupsiów. Ojciec był autorem pamiętnika „Kto przy Obrze temu dobrze” (1967). Brat Wawrzyniec, również pamiętnikarz chłopski, napisał wspomnienia „Moje morgi i katorgi” (1970).Po ukończeniu III Gimnazjum im. Sobieskiego[3] w Krakowie kształcił się
w Münster i Monachium. Następnie podjął studia anglistyczne na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1919-21 służył w Wojsku Polskim
w stopniu podporucznika. Do wybuchu II wojny światowej był nauczycielem gimnazjalnym. W latach 1922-1939 pracował jako nauczyciel w gimnazjum L. Lorentza w Warszawie. W 1926 doktoryzował się na podstawie pracy „Polskie przekłady Miltonai Pope’a”. Habilitował się w 1948, tytuł profesora filologii angielskiej zdobył w 1951.W 1930 został członkiem PEN Clubu, a w 1932 ZZLP.
W okresie drugiej wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu. Po wojnie został skierowany na Pomorze Zachodnie, gdzie pełnił funkcję kuratora Szczecińskiego Okręgu Szkolnego.
Pracował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie podjął obowiązki reorganizatora katedry anglistyki.
Twórczość
W 1923 zadebiutował książką Ks. Ignacy Skorupka. Jest autorem monografii Człowiek ze Stratfordu (1963), stanowiącej pierwsze polskie opracowanie biografii barda ze Stratford na podstawie materiałów źródłowych, współpracował z Wiadomościami Literackimi.
Oprócz pracy nad dziełami Szekspira zajmował się także twórcami Młodej Polski. Jest autorem wielu skryptów i podręczników akademickich.
Wydał dwie antologie własnych tłumaczeń poetyckich: Liryka angielska XX w. (1929) i Katoliccy poeci Anglii (1939).
Nagrody
Szczecińska Nagroda Artystyczna za cykl reportaży „W piastowskich grodach Pomorza Zachodniego” (1948)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za serię dwunastu opowieści milenijnych (1961)
Nagroda Leszczyńskiego Towarzystwa Kulturalnego za upowszechnianie tradycji kulturalnych regionu (1977)
Nagroda Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka (1979)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości literackiej (1981)
Odznaczenia
Srebrny Wawrzyn Akademicki (1937)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956)
Odznaka Frontu Jedności Narodu (1979)
Odznaka „Za zasługi dla województwa leszczyńskiego” (1982)
Publikacje
Stanisław Helsztyński , Zmierzch Popielidów – saga z drugiej połowy IX wieku. Wydawnictwo Poznańskie, 1964, 1973.
Stanisław Helsztyński, Pluton Kosynierów. Warszawa Spółdzielnia Wydawnicza, 1970.
Stanisław Helsztyński, Dobranoc, miły Książę. Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971.
Stanisław Helsztyński, Kronika Maura. Wielkość i upadek Piotra Włostowica. Warszawa, Instytut „Nasza Księgarnia“, 1973.
Stanisław Helsztyński, Uczeń Amosa. Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976.
Stanisław Helsztyński, Sekretarz królowej Zofii. Kronika Grzegorza Patronika Bieczanina. Kraków, Wyd. Literackie, 1977.
Stanisław Helsztyński, Apokryf śląski. Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1981.
Stanisław Helsztyński, Kronika rodzinna. Autobiografia. Ludowa Księgarnia Wydawnicza, 1987.
Stanisław Helsztyński: Shakespeare. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1974, s. informacje wydawcy.
Stanisław Helsztyński: Feliks i Lucyna. Historia z życia Gostynia i Rydzyny w XVIII wieku. Warszawa: Pax, 1979.
